De Homo erectus
De Homo erectus was de eerste echte mens en de directe afstammeling van de Australopithecus, een wezen dat wordt beschouwd als de schakel tussen de apen en de mensen. De Homo erectus was ongeveer 1,75 m. lang en had een schedelinhoud van 880 tot 1100 cm³.
Zij waren goede jagers. Gejaagd werd op allerlei dieren zoals olifanten, herten en oerossen. Of deze mens heeft kunnen spreken of de spraak ging gebruiken is niet bekend. Ook waren zij uitstekende werktuigmakers. Zij gebruikten voornamelijk vuursteen, maar ook hertshoorn, kwartsiet en lava. Werktuigen van het Acheuléen-type worden doorgaans in verband gebracht met Homo erectus.
Ook kenden ze het vuur. Het eerste, algemeen geaccepteerde gebruik van vuur komt voor bij de Homo erectus van Choukoutien (China).
Zij waren de eerste hominiden die uit Afrika wegtrokken en zich in het koudere klimaat van het noorden wisten te handhaven. Zo omstreeks 400.000 jaar geleden verbleef de Homo erectus in Zuid-Frankrijk waar zij bij Terra Amata aan de Franse Rivièra hutten bouwden. Deze plek is één van de oudst bekende bewoonde plaatsen in de menselijke geschiedenis.
Fossiele resten en werktuigen zijn op vele plaatsen gevonden.
Enige data en vindplaatsen:
Op 21 oktober 1907 vond men bij Mauer in Duitsland de onderkaak van de zogenaamde Heidelbergmens (ca. 500.000 jaar oud), die als de Europese variant van de Homo erectus wordt beschouwd.
In 1955 werden resten gevonden in een zandgroeve bij Ternifine (Algerije), in 1960 in de Olduvaikloof (Tanzania) en in 1965 in Vértesszóllós (Hongarije).
De oudst bekende fossielen zijn 1,6 miljoen jaar oud en zijn gevonden aan de westkant van het Turkanameer (Kenia). Zij leefden gedurende een periode van ca. 1,4 miljoen jaar, waarna zij werden opgevolgd door de Homo sapiens.