Grotten
Grotten van Frankrijk
Een grot is een natuurlijk gevormde onderaardse ruimte. Hierbij gaat het vaak om grotere ruimten. Wanneer een dergelijke onderaardse ruimte kleiner, nauwer en/of moeilijker toegankelijk is, wordt gesproken van een hol(te). Een grot kan uit een aantal hol(t)en bestaan. Het woord spelonk wordt soms gebruikt voor wat nauwere holen.
Grotten bestaan meestal uit gangen (galerijen) en zalen, vaak op verschillende verdiepingen, die dan onderling door putten verbonden zijn. Vaak heeft een grot meerdere ingangen. Het kunnen dus echte doolhoven zijn, en ze kunnen gigantische afmetingen hebben.

De langste grot ter wereld is Mammoth Cave in Kentucky (VS). De galerijen van deze vrijwel horizontale grot bereiken op dit moment een totale lengte van ongeveer 643 km.
Een lijst van de langste grotten ter wereld vindt u hier: Langste Grottenstelsels.

De diepste grot en tevens meest verticale grot ter wereld is Krubera, in Georgië. Tussen de ingang en het diepste punt is er 2197 m niveauverschil.
De eerste grot ter wereld waarin speleologen de magische diepte van 1000 m bereikten, in augustus 1956, was de Gouffre Berger in Frankrijk.
In 2013 waren er over heel de wereld reeds 97 grotten bekend die dieper waren dan 1000 m. Twee derde daarvan is gelegen in Europa.
Een lijst met de diepste grotten ter wereld vindt u hier: Diepste Grotten.

Kalksteengrotten zijn de meest voorkomende ondergrondse gangenstelsels ter wereld en zijn meestal mooier gedecoreerd en spectaculairder dan vulkanische grotten of zandsteengrotten. De kalksteengrotten ontstaan door de chemische en mechanische verwering van kalkgesteente door het zure doorsijpelende water of door een ondergrondse rivier. Grotten worden verkend en in kaart gebracht door speleologen.
Gangen die droog zijn komen te staan neemt men een fossiele grot.

Door het chemische verwerings- en depositieproces ontstaan soms prachtige taferelen: stalagmieten en stalactieten ontstaan door het afzetten van calciumcarbonaat op de plaatsen waar het water druppelt in de grot. Het is meestal het werk van eeuwen. Soms ontstaan enorme zuilen, gordijnen of grotparels, soms gekleurd in fascinerende varianten (door de aanwezigheid van metalen).
Door het eeuwenlange proces worden kilometers lange gangen gevormd en storten sommige galerijen in, zoals bij dolines en avens. Het typische brokkelige karakter van zo een landschap noemen we Karst.

De daarvoor geschikte grotten werden door de prehistorische mens gedurende duizenden jaren bewoond. Ook dieren zochten hun toevlucht tot grotten. De bekendste zijn wel de holenbeer en holenleeuw.
Bron: Wikipedia, bewerkt en aangevuld.