Op bezoek bij Jan en Jaap Böhmer (of een dagje uit voor de hele familie)
Bijna iedereen heeft wel een hobby, de één gaat sporten, de ander begint een verzameling. De één doet dat in een bescheiden vorm, een ander besteed er wat meer tijd en ruimte aan. Maar bij sommigen loopt het geheel uit de hand, dan eindigt de verzameldrang niet met een ladekastje en een vitrine, dan wordt het een museum.
De broers Jan en Jaap Böhmer is dat ook overkomen. Ze zoeken en verzamelen al sinds een jaar of vijftig alles wat ze op geologisch en archeologisch gebied in vooral Nederland (onder andere de Achterhoek, Drenthe en Zuid-Limburg) en Duitsland (de Eifel) kunnen vinden.
Oorspronkelijk afkomstig uit 's-Heerenberg, kwamen Jan en Jaap min of meer noodgedwongen terecht in Ulft, waar de voormalige bakkerij van bakker Boland aan de Schoolstraat 7 uitkomst bood voor het tekort aan ruimte voor hun almaar groter wordende verzameling. Maar inmiddels is ook dit gebouw, dat de broers in 1995 onder de naam "Oer" als museum open stelden voor het publiek, eigenlijk alweer veel te klein, en wordt er al enige tijd uitgekeken naar iets nog groters.
Bijna iedereen heeft wel een hobby, de één gaat sporten, de ander begint een verzameling. De één doet dat in een bescheiden vorm, een ander besteed er wat meer tijd en ruimte aan. Maar bij sommigen loopt het geheel uit de hand, dan eindigt de verzameldrang niet met een ladekastje en een vitrine, dan wordt het een museum.
De broers Jan en Jaap Böhmer is dat ook overkomen. Ze zoeken en verzamelen al sinds een jaar of vijftig alles wat ze op geologisch en archeologisch gebied in vooral Nederland (onder andere de Achterhoek, Drenthe en Zuid-Limburg) en Duitsland (de Eifel) kunnen vinden.
Oorspronkelijk afkomstig uit 's-Heerenberg, kwamen Jan en Jaap min of meer noodgedwongen terecht in Ulft, waar de voormalige bakkerij van bakker Boland aan de Schoolstraat 7 uitkomst bood voor het tekort aan ruimte voor hun almaar groter wordende verzameling. Maar inmiddels is ook dit gebouw, dat de broers in 1995 onder de naam "Oer" als museum open stelden voor het publiek, eigenlijk alweer veel te klein, en wordt er al enige tijd uitgekeken naar iets nog groters.
Ondertussen kunnen de bezoekers gratis, maar wel op afspraak, nog steeds genieten van al het moois, dat per thema is verdeeld over drie verdiepingen. Grote fossielen en mineralen, zwerfsteenfossielen, gebruiksvoorwerpen uit de prehistorie, vondsten uit de romeinse tijd, een Eifel-collectie, en nog veel meer. Verder is er een museumwinkel, en is er voor echt serieuze belangstellenden een aantal objecten uit de tentoonstelling te koop.
Maar er valt nog meer te genieten bij Jan en Jaap Böhmer.
Zo'n drie keer per jaar houden ze open huis, en dan is iedereen welkom. Conny
Ruibing had van de broers een uitnodiging gekregen voor hun open huis op
zondag 27 november en deze aan mij doorgegeven.
Voor alle zekerheid nog een e-mail gestuurd om te vragen of ik, in gezelschap
van mijn kleinzonen, ook zonder persoonlijke uitnodiging welkom zou zijn. En dat
bleek geen enkel probleem. Dus op genoemde dag samen met Leny van
Deventer naar Enschede om de kleinzonen Sven, Niels en Twan op te halen, en
dan via Eibergen, Groenlo, Lichtenvoorde en Varsseveld naar Ulft.
Bij het museum aangekomen werden we buiten in de tent ontvangen door Jan, en mochten we eerst, ook de volwassenen (!), twee pakjes uit de grabbelton halen. Daar bleek dan een mineraal of fossiel zoals een ammoniet in te zitten. Maar dat was nog niet alles. Nauwelijks binnen stond er een tafel met prijzen, en daarvoor moest uit weer een andere ton een lotnummer worden getrokken. Daarna dan eindelijk het museum in om al het geëxposeerde te bekijken. En dat doe je niet in een half uurtje, dat doe je zelfs niet in een heel uur.
Maar er valt nog meer te genieten bij Jan en Jaap Böhmer.
Zo'n drie keer per jaar houden ze open huis, en dan is iedereen welkom. Conny
Ruibing had van de broers een uitnodiging gekregen voor hun open huis op
zondag 27 november en deze aan mij doorgegeven.
Voor alle zekerheid nog een e-mail gestuurd om te vragen of ik, in gezelschap
van mijn kleinzonen, ook zonder persoonlijke uitnodiging welkom zou zijn. En dat
bleek geen enkel probleem. Dus op genoemde dag samen met Leny van
Deventer naar Enschede om de kleinzonen Sven, Niels en Twan op te halen, en
dan via Eibergen, Groenlo, Lichtenvoorde en Varsseveld naar Ulft.
Bij het museum aangekomen werden we buiten in de tent ontvangen door Jan, en mochten we eerst, ook de volwassenen (!), twee pakjes uit de grabbelton halen. Daar bleek dan een mineraal of fossiel zoals een ammoniet in te zitten. Maar dat was nog niet alles. Nauwelijks binnen stond er een tafel met prijzen, en daarvoor moest uit weer een andere ton een lotnummer worden getrokken. Daarna dan eindelijk het museum in om al het geëxposeerde te bekijken. En dat doe je niet in een half uurtje, dat doe je zelfs niet in een heel uur.
De broers wisten dat natuurlijk allang, en daarom konden de gasten zich tussendoor laten verwennen met cake, krentenbrood met spijs en verrukkelijke eigengemaakte groentesoep, en de tomatensoep, hoewel niet zelf geproefd, zal daar vast niet voor hebben ondergedaan. En voor de jonge gasten was er nog ranja. Jammer dat de koffiemachine het deze dag liet afweten.
Wij hebben het museum op eigen gelegenheid bezichtigd, maar het was ook mogelijk deel te nemen aan een rondleiding met deskundige uitleg van de heer Arnold Willems.
Nu is het dikwijls zo dat kinderen wat eerder zijn uitgekeken dan volwassenen, en ook daarop hadden Jan en Jaap ingespeeld. Buiten, achter het museum, lag er voor hen een schitterende storthoop vol mineralen en fossielen. Daarin konden ze naar hartenlust zoeken, en alle vondsten mochten ze ook nog eens meenemen naar huis.
Twan, de jongste van de drie kleinzonen, veranderde in een echte schatzoeker. De ene na de andere vondst werd, tot groot plezier van Jan, aan opa getoond, alvorens het in zijn tas verdween. Wel werd hem daarbij verteld dat hij na afloop alles zelf naar de auto moest dragen, hetgeen hij later dan ook zonder mopperen en met plezier heeft gedaan.
Wij hebben het museum op eigen gelegenheid bezichtigd, maar het was ook mogelijk deel te nemen aan een rondleiding met deskundige uitleg van de heer Arnold Willems.
Nu is het dikwijls zo dat kinderen wat eerder zijn uitgekeken dan volwassenen, en ook daarop hadden Jan en Jaap ingespeeld. Buiten, achter het museum, lag er voor hen een schitterende storthoop vol mineralen en fossielen. Daarin konden ze naar hartenlust zoeken, en alle vondsten mochten ze ook nog eens meenemen naar huis.
Twan, de jongste van de drie kleinzonen, veranderde in een echte schatzoeker. De ene na de andere vondst werd, tot groot plezier van Jan, aan opa getoond, alvorens het in zijn tas verdween. Wel werd hem daarbij verteld dat hij na afloop alles zelf naar de auto moest dragen, hetgeen hij later dan ook zonder mopperen en met plezier heeft gedaan.
Hoewel we na een kleine twee uur nog niet alles goed hadden kunnen bekijken gingen we, na eerst nog wat mineralen te hebben gekocht, met z'n vijven weer richting Enschede, met de gedachte dat we een volgend keer bij een open huis weer van de partij zullen zijn. Zodra we weten wanneer die is zullen we de datum in dit blad vermelden. Jan en Jaap, bedankt voor de gastvrijheid, het was een geslaagde dag.
Geïnteresseerd geraakt in museum Oer? Breng dan eens een bezoek aan www.expo-oer.nl , de schitterende website van de hand van Arnold Willems.
Wim Otto
(Artikel uit uitgave 2012/1 van de Geologische Vereniging IJsselland)
Geïnteresseerd geraakt in museum Oer? Breng dan eens een bezoek aan www.expo-oer.nl , de schitterende website van de hand van Arnold Willems.
Wim Otto
(Artikel uit uitgave 2012/1 van de Geologische Vereniging IJsselland)
